Επιθετικοί σκύλοι. Τους κάνει η φύση ή βάζει ο άνθρωπος το χεράκι του;
"Οι σκύλοι δεν ανατρέφονται αλλά γεννιούνται με επιθετικότητα."
Πόσες φορές έχετε ακούσει αυτή τη δήλωση; Έχετε ποτέ αναρωτηθεί πόσο αλήθεια είναι;
Οι ιδιοκτήτες των αντιδραστικών ή επιθετικών σκυλιών συχνά λένε, ‘’είχα άλλα σκυλιά πριν και κανένα από αυτά δεν ήταν όπως αυτό, δεν ξέρω τι πήγε στραβά!’’
Η επιθετική συμπεριφορά ενισχύεται
Ας ξεκινήσω με ένα σημαντικό γεγονός: η επιθετική συμπεριφορά είναι συμπεριφορά απάντησης. H επιθετικότητα είναι ένα σύμπτωμα του φόβου, του άγχους, του στρες ή του πόνου. Το γεγονός όμως ότι η επιθετική συμπεριφορά είναι προϊόν της ενίσχυσης πρέπει να το λάβουμε σοβαρά υπ’ όψιν.
Ένα παράδειγμα είναι ο σκύλος, ο οποίος, νιώθει άβολα γύρω από άλλα σκυλιά. Αν ένας άλλος σκύλος κρατά αποστάσεις από τον δικό σας, μπορεί να χρησιμεύσει για να ενισχύσει τη συμπεριφορά του έντονου γαυγίσματος. Την επόμενη φορά που ο σκύλος βλέπει έντρομος ένα άλλο σκυλί, έχει μια συμπεριφορά που έχει εργαστεί στο παρελθόν για να κρατήσει το άλλο σκυλί μακριά. Έτσι, το επαναλαμβάνει.
Ο ιδιοκτήτης του σκύλου είναι πιθανό να δέχεται σκληρή κριτική για την μη επαρκή κοινωνικοποίηση του σκύλου με ελάχιστες εμπειρίες που μπορούν να προκαλέσουν το φόβο της επίθεσης.
Έτσι, η επιθετικότητα είναι συμπεριφορά, όταν κάθε αρνητική εμπειρία κοινωνικοποίησης ενισχύει την επιθετικότητα, την διατηρεί ή την αυξάνει. Οι ιδιοκτήτες σκύλων πρέπει να παρέχουν συχνές και ποικίλες εμπειρίες κοινωνικοποίησης, έτσι ώστε το σκυλί να μαθαίνει ότι τα άλλα σκυλιά, οι άνθρωποι, τα νέα μέρη, οι νέοι ήχοι, τα νέα αντικείμενα δεν είναι κάτι που πρέπει να φοβάται!
Ο στόχος προς την επιτυχία. Πάρτε βοήθεια όταν χρειάζεται
Ο ‘’χρυσός κανόνας’’ στην εκπαίδευση σκύλων είναι να ορίσετε το σκυλί προς την επιτυχία. Οι ιδιοκτήτες σκύλων θα πρέπει να καταλάβουν τα σημάδια του φόβου ή του άγχους αρκετά νωρίς και θα πρέπει να ζητήσουν βοήθεια από Θετικό Εκπαιδευτή μόλις πάρουν ένα κουτάβι, ή αν όχι, τότε, στο πρώτο σημάδι του προβλήματος ή πριν από την επιδείνωση της επιθετικής συμπεριφοράς και του φόβου.
Θέμα Γενετικής
Μια γενετική προδιάθεση φοβικής ή επιθετικής συμπεριφοράς μπορεί να είναι πολύ δύσκολη ακόμη και για έμπειρους ιδιοκτήτες σκυλιών. Μερικά σκυλιά δεν θα είναι ποτέ εντελώς άνετα γύρω από άλλα σκυλιά ακόμη και μετά από εκπαίδευση έτσι ώστε να μην εμφανίζεται η επιθετική συμπεριφορά πια. Ποτέ δεν γνωρίζουμε το ποσοστό επιτυχίας! Η ασφάλεια του στόχου ηρεμίας αντί της επιθετικότητας ποτέ δεν θα είναι εξασφαλισμένη.
Μερικά σκυλιά και μερικές φυλές ειδικότερα, είναι πιο πιθανό να μπουν σε "μάχη" ή να "φύγουν" όταν βρίσκονται αντιμέτωποι με μια αγχωτική κατάσταση. Σύμφωνα με εμπειρίες ένα Labrador μπορεί να ‘’φύγει’’ από μια αγχωτική κατάσταση, ενώ ένα Malinois θα μείνει και θα αντιμετωπίσει την απειλή κατά μέτωπον. Και οι δύο απαντήσεις είναι εντελώς φυσιολογικές για τις φυλές (σε ένα βαθμό) αλλά όχι και δεδομένες σε κάθε περίπτωση.
Αφήστε τις τύψεις πίσω… Προχωράτε μπροστά!
Οι ιδιοκτήτες σκύλων, σίγουρα, κάνουν λάθη που συμβάλλουν στην επιθετικότητα ή την αντίδραση ενός σκύλου, αλλά αυτό δεν είναι δίκαιο τοποθετώντας την ευθύνη αποκλειστικά και μόνο στον ιδιοκτήτη του σκύλου. Υπάρχουν πολλοί παράγοντες και γεγονότα στη ζωή ενός σκύλου που συμβάλλουν στην επιθετική συμπεριφορά. Αν μπορούσαμε να πάμε πίσω στο χρόνο και να διαγράψουμε όλα τα λάθη του ιδιοκτήτη, σε πολλές περιπτώσεις, ο σκύλος θα εξακολουθούσε να χρησιμοποιεί επιθετικές συμπεριφορές.
Τα καλά νέα είναι ότι η συμπεριφορά αλλάζει! Με αυτό σαν αρχή και τις απαραίτητες γνώσεις βασιστείτε στην επίλυση ενός προβλήματος, βήμα-βήμα, με ένα καλό δείγμα την φορά!
Υ.Γ. Η επιθετικότητα απαιτεί σοβαρότητα κι επαγγελματική συνεργασία! Αποφύγετε κάθε είδους test χειρισμού στον σκύλο, για μια τόσο ιδιαίτερη κι επικίνδυνη κατάσταση. Επικοινωνήστε άμεσα με κάποιον Επαγγελματία εκπαιδευτή.